We zijn te dik, wij Nederlanders. Of thans, een groter wordende groep onder ons. Vooral de jonge lui vreten er vet op los. En als we er niet snel wat aan doen, dan gaan we per hoofd van de bevolking flink meer betalen voor de kwalen van al onze vraatzuchtige medelanders. Aldus Maarten Poorter, de obesitas wethouder van Amsterdam. Hij geeft het goede voorbeeld door eerst zelf eens 10 kilo af te vallen en plant nu met 'maatschappelijk verantwoord ondernemers' een convenant af te sluiten: de frituurpan uit voor de scholier.
Direct na de lancering van het plan, barstten de sociale netwerksites uit de broekriemen van verontwaardigde reacties. Men sprak van een ‘papatverbod’ en vreesde een ‘frietpas’ (GeenStijl) of een vetmeting die bepaalt of je de snackbar wel in mag. Het is toch van de zotte dat gezonde mensen de dupe worden van de vetzucht van de dikzak? Als reactie op de explosie aan negatief commentaar, schrijft Poorter in een column dat het toch écht ons aller probleem is, niet alleen van die dikke kinderen of hun ouders. Want hé: we gaan er later met zijn allen voor betalen!
Elk mens weet inmiddels wel dat dik zijn ongezond is. Net als de we weten dat je hersens doodgaan van alcohol. Van die twee problemen weten we dat ze veel gelijkenis vertonen: niet alleen neemt de jeugd een steeds groter aandeel in obesitas en extreem alcoholgebruik in. De gevolgen van onze vraat- en zuipzucht zijn vaak op zo’n lange termijn pas zichtbaar dat we ze niet (willen) inzien. Zeker de jongere, bij wie het vet ‘in de groei wel zal verdwijnen’ en die pas weet dat hij dronken is geweest als hij de volgende dag een filmpje van zichzelf kotsend bij een lantaarnpaal ziet of met loeiende sirenes naar een alcoholpoli wordt afgevoerd. Dat hij ineens terugvalt van de havo naar het vmbo heeft daar natuurlijk niets mee te maken.
Wat veel mensen niet beseffen is dat we het ook nog hartstikke normaal lijken te vinden, ons zuip- en vreetgedrag. Het is ook niet zo gek in onze haastmaatschappij dat ouders ‘voor het gemak’ een dag in de week tot patatdag, kebabdag, of magnetronmaaltijddag bombarderen en ze ’s avonds een flinke neut nodig hebben om rustig te kunnen gaan slapen. Bovendien kijken de ouders tijdens het drinken van die neut gezellig met de kids naar een te dikke Sterretje die met zijn dronken kop tegen een nog meer bezopen Barbie aan staat te rijden. Of Wendy van Dijk die met haar ‘Obese’ de dikkerds in Nederland laat zien dat afvallen heel goed mogelijk is én je er nog mee op tv kunt komen ook: dus neem nog maar een handje nootjes, afvallen kan altijd nog!
Niet alleen lijken de problemen op elkaar, ook de aanpakken van vraat- zuipzucht vertonen gelijkenis. En ze falen hopeloos. Zo is er een campagne van de PvdA Amsterdam onder de naam “Hoe vet is jouw school” Prachtige filmpjes waarin een iets te dikke wethouder aan een Turkse VMBO’er vraagt hoe vaak hij Turkse pizza eet - en dat als referentiekader gebruikt. Of wat te denken van de postbus 51 reclames waarin een kind zit opgesloten in een glas en lijkt te stikken, want ‘alcohol remt de ontwikkeling’. Spreekt tot de verbeelding, toch, die preventie? Ondertussen stijgt het aantal jonge comazuipers en dikke kinderen gewoon door.
Hoe kan het dat in een tijd waarin jongeren op tv aan de lopende band zuipende, vretende leeftijdsgenoten krijgen voorgeschoteld, de overheid in brave preventielessen voor de klas en vrome reclames op TV probeert het gedrag van deze zelfde jongeren te beïnvloeden? Het is tijd dat de overheid de preventie aanpast aan de maatschappij waarin we leven. Laat die dikke jongen maar weten dat hij zijn geslachtsdeel binnenkort niet meer omhoog krijgt als ‘ie zo doorgaat. Laat ouders maar weten dat ze het risico lopen op een melding kindermishandeling als hun kind te dik is of door alcohol in het ziekenhuis terecht komt. Laat jongeren maar zien dat je met een alcoholvergiftiging, heel stoer, twee dagen in je broek poept omdat je geen controle meer hebt over je kringspier. Daar is niets onorthodox aan, dat is de waarheid. En die mag worden gezien!
